HB (Heart Belief)

Misteryjny krążek Aleksandry Dudziak

Bolączką naszych czasów jest brak pogłębionych poszukiwań istoty własnej tożsamości. W dobie społeczeństwa konsumpcyjnego  z dnia na dzień nikną pełnowymiarowi ludzie, a ich miejsce zajmują fantomy stwarzane na zbiorowe zamówienie. Tej presji ulegli również artyści, którzy w większości  starają się tworzyć tak, by ich sztuka się sprzedała. To blokuje autentyczną  inwencję twórczą, a wolność tworzenia podporządkowuje komercyjnemu schematowi, byle tylko ulokować się w głównym nurcie, gdzie łatwo zdobyć fanów, jeśli umiejętnie okrasi się to skandalem, czy też stworzy pozaartystyczną opowieść poruszającą wyobraźnię odbiorcy. Za tym idzie machina biznesowa, która tak omamia efektowną oprawą i promocyjnymi sztuczkami, że przeciętny odbiorca sztuki daje się z reguły schwytać  w te sidła. Dlatego najczęściej nie wartości i wysoka jakość artystyczna dzieła decydują dziś o sukcesie, lecz celność trafienia w czułe punkty hipotetycznego klienta, który oczekuje przede wszystkim silnych emocji, błyskotliwych efektów i zaskakujących niespodzianek.

Na szczęście istnieją artyści, dla których wyznacznikiem twórczej drogi jest poszukiwanie prawdy o sobie i o świecie, niezależnie od tego, czy ma szansę na popularność i sprzyja odniesieniu sukcesu. Dlatego wyjątkowość  Aleksandry Dudziak  (wokalistki, autorki  i kompozytorki, założycielki zespołów „Alchemists” i „Beam light”) zyskuje na znaczeniu dla ludzi, którzy poszukują w muzyce popularnej czegoś więcej, niż chwilowego pokołysania się w zgrabnym rytmie, pośpiewania  chwytliwego refrenu z zapalniczką w ręce. Artystka poprzez tekst i muzykę pragnie przekazać nam całą siłą woli i oryginalnego talentu ważne przesłanie – próbę odnalezienia zatracanego z dnia na dzień człowieczeństwa, wzajemnej miłości i potrzeby budowania wspólnoty ludzi, w tym uprzedmiotowionym i zantagonizowanym świecie.

Szczególnym przejawem realizacji tego niepopularnego wyzwania jest płyta HB,  autorski projekt artystki,  która występuje tu w roli kompozytorki, wokalistki,  multiinstrumentalistki, autorki tekstów oraz oprawy graficznej. Tytuł HB oznacza według jej definicji „kryterium wartości, ważniejsze od  CV oraz ilorazu inteligencji mierzonego w  IQ”.

Płytę rozpoczyna rytm serca, który wydaje się być leitmotivem tej unikalnej „produkcji”. Ująłem to w cudzysłów,  bo twórczość Oli Dudziak to inspirowane wewnętrzną potrzebą nawoływanie do przemiany, do  zstąpienia w głąb siebie, by odnaleźć w swoim życiu, to co istotne i stać się naprawdę Kimś: Jeśli chcesz możesz stać się Kimś / Potrzebujesz narodzić się na nowo / Nie brać wszystkiego lekko i "na gotowo" (z tytułowego utworu HB.)

 Dla tej wyjątkowej artystki sztuka jest  kreacyjną realnością, która ma siłę sprawczą, by odtworzyć w nas zapomnianą, czy też odrzuconą przez nieuwagę lub zwykłe lenistwo, istotną  perspektywę życia. Proces twórczy to dla niej swoisty tygiel przemiany, antidotum na miałkość, bylejakość i powierzchowność naszej współczesnej egzystencji. To wzbudzanie głodu prawdy, której doświadczenie jest niezbędne, by nasze życie nabrało smaku nawet w cierpieniu i w trudzie. Autorka wyznaje: „Dla mnie ta płyta to całe moje życie... ponad 8  lat...tyle to wszystko mi zabrało... Kto mnie zna wie że moje serce jest z innego pokolenia...”

Znam Olę od dziesięciu lat z okładem, bo współpracowaliśmy w ramach Teatru Promocji Poezji, wiem też, że jest osobą przesiąknięta ideą otwierania drzwi do utraconej duchowości, która stanowi autentyczne i twórcze korzenie naszego życia. Inspiracje HB są chrześcijańskie i odnaleźć tu można wiele odniesień do Boga, chociażby takie:

(…)

Miłość jest wszystkim czego potrzebuję by być żywą

w niej jestem sprawiedliwą...

Spoglądając wstecz na chwile minione młodości

uczyń mnie  Panie dzieckiem miłości....

(Resuected i Love)

Jednak jej wypowiedź artystyczna ma charakter uniwersalny, humanistyczny, dostępny dla każdego wrażliwego człowieka. Odwieczny dylemat „być albo mieć” nabiera szczególnego znaczenia w rozświetlaniu pytania o własną tożsamość i poszukiwaniu jej najgłębszego źródła. HB wciąga nas w swoisty labirynt dźwięków, pytań i odpowiedzi, które pojawiają się, z różnych stron; zapętlają się, prostują.

(…)

Hej  raso strachu!-

 nie widzisz tego co ,najważniejsze? Nie widzisz?

Nie powinniśmy utracić tego co najważniejsze! Nie powinniśmy utracić!

Nie powinniśmy utracić tego co najważniejsze! Nie powinniśmy utracić!

 Raso strachu to jest rodzaj dziwnej ciszy, wyścig strachu, raso strachu!

Rodzaj pokojowej przemocy wzmocnionej ciszą.

Co jest nie tak z nami,  że nie umiemy ufać?(…)

(Fear Race)

Czasem sprawia to wrażenie żarliwego monologu, polifonicznej rozmowy, nawoływania do walki o to, co dla nas ważne, co ziarnem jest, a co plewami, które należy odrzucić, by nasze życie wypełniło się współczuciem i zrozumieniem dla innych poszukiwaczy sensu. Kim jestem? – zdaje się pytać Aleksandra Dudziak, że pozwalam kręcić sobą na wszystkie strony, byle najdalej od tego, co dla mnie najtrwalsze, budujące i perspektywiczne:

(…)

Lekceważąco uległy wszystkiemu,

Swobodnie obojętny każdemu,

Zamykasz oczy na odpowiedź-

Toż to zaułek  głuchy, uliczka  ślepa, w kłamstwie manowiec.

(…)

Po wolność sięgasz z naturą  zatrutą?

Lecz przez kogo schwytany jesteś w kajdany?

pochopnie i beztrosko rozróżniasz i oceniasz,

Lecz wykrywacz kłamstw obcym narzędziem twego  doświadczenia...

Co prawdą jest,

Nie zadecyduje subiektywny gest...

Z łatwością mówisz mi  wolnym chcę być...nie chcę być manipulowany...

Lecz przez kogo  tak naprawdę jesteś schwytany?(…)

(By whom are you captured?)

HB to swoiste misterium, teatr wyrażony muzyką i słowem, zapieczętowany na krążku CD, poprzez który sprawczyni tego niezwykle ożywiającego myśli i uczucia wiru wyrywa nas z letargu, budzi pragnienie doświadczania światła i miłości.

Warstwa literacka płyty jest anglojęzyczna, co nie stanowi bariery przy gorszej znajomości języka, gdyż bogata w odcienie, różnorodna, ekspresyjna przechodząca w trans muzyka oraz nade wszystko przenikający, czuły i narracyjny wokal artystki sprawiają, że ponad literackimi znaczeniami otwiera się w odbiorcy przestrzeń w relacji serce – serce; absorbuje nas, wręcz łagodnie przymusza do aktywnego uczestnictwa i odzewu… Do przeciwstawienia się twardym i bezdusznym regułom tego MOLOCHA BEZ OBLICZA, który chce sprawdzić nas do roli przedmiotów, marionetek pociąganych za sznurki przez władców tego świata  napędzających biznesowo-polityczną koniunkturę, by mieć, mieć i mieć – za wszelką cenę, po trupach…

Już od pierwszych dźwięków jesteśmy w kosmosie. Wędrujemy szlakami galaktyk, przestrzeni, barw, koloru dźwięków i pełnej uczuć i odczuć opowieści.
Płyniemy, wprowadzeni w stan przejmującej hipnozy.
The future, to słowo które przychodzi na myśl. Bogactwo dzięków, a przy tym imponująca lekkość.
Emocje przekazywane subtelnie, sugestywnie, szczerze, naturalnie, PIĘKNIE !!!
Taką opwieść proponuje nam Ola Dudziak. Atrystka niezwykła. O tajemniczej, fascynującej barwie głosu i wspomagającymi go barwami fletu, fortepianu i innych instrumentów klawiszowych, czasem klasycyzujących a czasem umykających obowiązującym kanonom. Ola dociera do najskrytszych zakamarków duszy tych instrumentów.
A co istotne a może nawet najistotniejsze, obdażona nieprawdopodobną wyobraźnią.
Beat Wiary serca nie „namierzalny” w hercach
Level Of Your Heart Belief In...Him Who Is
Zapraszam gorąco do baśniowej krainy dźwięków Oli Dudziak.

Kiedy będziesz trzymał tę płytę w rękach musisz zdecydować się na chwilę oddzielenia, wyciszenia i poświęcenia swojej uwagi, aby słuchając, usłyszeć na niej bicie serca i stan duszy Oli. Mimo, że tak treść jak i forma muzyczna może nie być łatwa dla każdego, to bogactwo jej zawartości jest niezaprzeczalne. Najkrócej, widzę w Oli płonącą mocnym ogniem wiarę, nadzieję i miłość bardzo ekspresywnie na tej płycie wyrażoną.

WIARA w potężnego, dobrego, miłującego Boga, który ma dobre myśli i dobre plany dla świata.

NADZIEJA połączoną z tęsknotą za lepszym światem, który staje się lepszy poprzez połączenie nieba z ziemią.

W końcu MIŁOŚĆ, która jest dwupłaszczyznowa. Jedna to relacja miłości między Bogiem a człowiekiem, a druga to miłość człowieka do człowieka jako odzwierciedlenie tej potężnej Bożej miłości. 

Przekonany jestem, że pragnieniem autorki było nie tylko wyrazić siebie ale rzucić wyzwanie każdemu, kto zdecyduje się zagłębić w przesłanie tu zawarte.

Na podkład żaglowca wślizgnęła się Syrena, rozejrzała się dookoła wydała z siebie Głos.
Kapitan, marynarze i wszelkie ludzkie stworzenie zamarło jak fale spienionej wody. Delfiny i orki wynurzają sie z pod powierzchni oceanu zastygły w półuśmiechach. Wszystko co głośne umilkło, a to co martwe ożyło. Tak wyglądał koncert Aleksandry Dudziak, którego byłem uczestnikiem. Teraz mam przed sobą okładkę płyty, której słucham "HB level f your heart belief in Him Who Is" 

Gdybym chciał opisać każdy ze znajdujących się na niej utworów zagmatwałbym się, więc jak opisać muzykę. Jeśli chciałby ktoś spojrzeć na obraz malowany głosem, to zapraszam na wernisaż.
Osobiście nie zetknąłem się nigdy wcześniej z tak osobistą twórczą i oryginalną syntezą tego, co najważniejsze w palecie barw Kate Bush, Elisabeth Frazer ,czy Lisy Gerard. Ale czy tylko? Perspektywa muzyka i sympatyka Bluesa i pochodnych nasuwa jeszcze inne spojrzenie. W niektórych podobnych wykonaniach dostrzegam zniewolenie formą czy konwencją. Nie tym razem. Pani Aleksandra operuje własną intensywną narracją. Impresyjna, łagodna nuta miesza się z przekornym zaczepnym szarpnięciem. Swoboda poruszania sie w harmonii kojarzyć się może z tym co robiła Billie Holiday. Te wszystkie porównania nie zastąpią jednak wysłuchania tej muzyki do czego gorąco zapraszam. Ocenę warstwy literackiej pozostawiam słuchaczom w nadziei, że odnajdą tam cząstkę siebie, bądź poznają fragment osobowości autorki. Nie wytrwałym polecam utwór tytułowy, ale uwaga To wciąga. Ja pochłaniam wszystko.

P.S. Przepraszam że nie zająłem sie walorami oraz umiejętnościami instrumentalnymi Pani Aleksandry,
ale musiałbym temu poświęcić kilka kolejnych wieczorów. Zróbcie to sami.